W dowcipny, troszkę już archaiczny, a co za tym idzie - melancholijny sposób Leon Bielas w swej satyrycznej opowieści przedstawia losy Bossa - znanego i szanowanego wiceprezesa, oraz jego "lojalnych" pracowników konkurujących o względy Szefa.

Doskonałe studium żądzy władzy, widziane oczyma najwierniejszego z podwładnych Bossa, a także smutna refleksja nad znaczeniem człowieka z całym jego splendorem po śmierci.

Autor poświęca uwagę nie tylko Bossowi, przedstawiając go jako inteligentnego, z otwartym umysłem i wybiegającego planami w przyszłość wizjonera. Skupia się również na zwyczajnych, szarych pracownikach, opisując, do czego są zdolni, by wkraść się w łaski "góry" oraz pokazuje ich zaściankowy, ograniczony sposób myślenia.

Odpowiada na pytanie, dlaczego niektórzy na zawsze pozostaną "na dole", a niektórzy bez względu na okoliczności będą się piąć po drabinie.

Nie jest to książka na miarę "Ojca chrzestnego", bliżej jej do filmu "Miś", gdzie pracownicy śpiewem (oraz różnymi innymi sposobami) czcili swego Prezesa. Mentalnie bliższa Polakom.

Ponadczasowa, dowcipna i nieinwazyjnie zmuszająca do zadumy.