Rok 1655. Czasy "potopu szwedzkiego". Niemal cała Rzeczpospolita znajduje się pod panowaniem wojsk Karola Gustawa. Jedynie klasztor i twierdza na Jasnej Górze jest jeszcze w polskich rękach. Nadchodzi listopad 1655 r. Szwedzi na wieść o olbrzymich skarbach rzekomo zgromadzonych w jasnogórskim klasztorze chcą go także zająć, mimo danych wcześniejszych gwarancji bezpieczeństwa tego miejsca. Jednakże przeor częstochowskiego klasztoru, ojciec Augustyn Kordecki zamierza bronić tego duchowego przybytku Polaków przed luterańskimi najeźdźcami szwedzkimi, dowodzonymi przez generała Mullera i chciwego bogactw hrabiego Wrzeszczowica. Rozpoczyna się obrona Jasnej Góry i trwa sześć tygodni.

Kraszewski na kartach powieści "Kordecki" dokładnie opisuje tę heroiczną, pełną dramatyzmu obronę. Niespełna 200 obrońców, złożonych z żołnierzy, szlachty, mieszczan i zakonników, bohatersko stawia opór kilkakrotnie silniejszemu liczebnie i lepiej uzbrojonemu wrogowi. Tytułowy bohater to zarazem centralna postać utworu. Jest to człowiek niezwykłej pobożności, olbrzymiego heroizmu, niezłomności, a także wiary w szczęśliwe zakończenie, którym ma być ocalenie. Siłę duchową do obrony czerpie on z bezgranicznej wiary w łaskę Opatrzności Bożej. Przeor jest niezłomny w postanowieniu walki z wrogiem za wszelką cenę, a własną niezłomnością i hartem ducha oddziałuje na pozostałych obrońców, szczególnie w chwilach zwątpień, których im nie brakuje. Czytelnikowi trudno jednakże oprzeć się wrażeniu, iż postać przeora Kordeckiego została przez autora w olbrzymim stopniu wyidealizowana.

Kraszewski niemal z kronikarską dokładnością opisuje sześć tygodni heroicznej obrony jasnogórskiego klasztoru przed wojskami szwedzkimi. Przedstawia także życie codzienne zarówno oblężonych, jak i oblegających. Także przeżycia osób z obu stron biorących udział w tym starciu.

"Kordecki", moim zdaniem, jest jednym z lepszych utworów w dorobku autora. Powieść odznacza się barwnym językiem, szybko toczącą się akcją, zawiera wiele momentów dramatycznych, lecz także i humorystycznych. Utwór ma walory edukacyjne i patriotyczne.

Polecam tę powieść. Naprawdę warto ją przeczytać.