Widzisz zmarłego w tym samym wieku co twój i myślisz: To już? Koniec? Brunetti właśnie to poczuje w te upalne dni, które spędzić będzie mu dane samotnie, na rozwiązywaniu zbyt skomplikowanej dla niego zagadki. Dni gorące, przynoszące smród śniętych ryb, spocone, cuchnące zepsuciem ciała, jakby całe miasto okryło się brudem. Również zamordowany - "kurwa", transwestyta. Jak taka osoba mogła się pojawić w magicznej Wenecji...

Okazuje się, że Wenecja nie jest tylko magią i rajem, spoconymi, tłoczącymi się turystami i pieśniami gondolierów, to nie tylko insalata di calamari... ale i ludzkie zwykłe życie. To inna strona Wenecji, jej druga twarz, którą przemierzamy szukając mordercy. Problem w tym, że prawie od początku już wiemy więcej niż komisarz Brunetti, jednak jego podróż nas nie nudzi. Idziemy za nim krok w krok, poznając inną Wenecję. I czekając na deszcz, który odbierze nie tylko żar zepsucia, ale również zmyje brudy. Jak woda z chrzcielnicy odbiera, zmywa wszystkie grzechy...

To cudowna książka, pachnąca oliwą, brzoskwiniami, oregano i bazylią, świeżą, rwaną prosto z krzaka... Porażająca samą śmiercią i tymi, którzy się dopuścili zbrodni, ale jednocześnie lekka wycieczka w nieznane. W towarzystwie ostro zarysowanych postaci, potraw, wina i wieczornego chłodu Wenecji.