Książka stanowi kontynuację wydawnictwa pt. "Dzieci Kresów", które ukazało się w roku 2003, w sześćdziesiątą rocznicę zbrodni popełnionych na polskich mieszkańcach Wołynia, Małopolski Wschodniej, Polesia, Podlasia oraz części dzisiejszych województw lubelskiego i podkarpackiego przez nacjonalistów ukraińskich. Po jej wydaniu do autorki zaczęły docierać kolejne relacje i wspomnienia dziecięcych ofiar ludobójstwa. (...) Postanowiła wydać kolejny tomik wspomnień, bo wolą większości świadków-autorów jest, by wbrew przeciwnościom, wbrew "wielkiej i małej polityce", historyczna prawda o tych strasznych wydarzeniach i ich tragicznych losach nie została przez rodaków całkowicie zapomniana - bo co innego wybaczyć, większość z nich już wybaczyła, a co innego zapomnieć. Nie chodzi tu bowiem o sprawy jednostkowe, a o wielkie nieszczęście, które dotknęło setek tysięcy. Zbrodnie dokonane na Polakach z Kresów były akcją planową - eksterminacją, ludobójstwem.

Fragment "Wstępu"

[Wydawnictwo Jagiellonia SA, Kraków 2006]