Kontynuacja "Trzech muszkieterów" naprawdę powala na kolana. Chylę czołą przed mistrzem Aleksandrem i mam nadzieję, że jeszcze doczekam tak wspaniałego pisarza.

Po 20 latach d'Artagnan odnajduje dawnych towarzyszy broni. Cóż, zaszły u nich wielkie zmiany: Portos się ożenił i jest obrzydliwie bogaty, Aramis według zapowiedzi został księdzem (ale nie takim świętym, jak to było 20 lat wcześniej), a Atos... Cóż, Atos doczekał się dziedzica. Jednak mówi, że nie jest to jego syn. Ale d'Artagnan jakoś nie wierzy staremu przyjacielowi...

Kolejna misja, kolejne niebezpieczeństwa, kolejne przygody. I tu Dumas zaskakuje: przyjaciele stają po dwóch stronach. Czy się pokłócą? Czy ich tak długa przyjaźń przetrwa kolejną próbę? Odpowiedzi znajdują się w powieści.

Dynamiczna akcja, wspaniałe kreacje bohaterów i ogromna fantazja mistrza Aleksandra, a także genialne wręcz osadzenie tego w realiach XVII wieku sprawiają, że czytelnik aż do ostatniej kartki nie może się oderwać od książki. Nawet w celu zrobienia sobie czegoś do picia ;-). Przyznam się też, że dzieje Stuartów do tego stopnia mnie zaintrygowały, że przeszukałam wszystkie książki historyczne, aby odnaleźć finał tak dramatycznych losów angielskiego monarchy. Gorąco polecam!