Debiut Danuty Mikołajewskiej to z pewnością jedno z ciekawszych wydarzeń literackich w ostatnim kwartale. „Reanimacja”, obnażająca system opieki zdrowotnej w Polsce w czasach transformacji i ukazująca losy młodej, ambitnej lekarki, która w imię godności i zasad zmuszona jest sprzeciwić się dyktatowi ordynatora prowincjonalnego szpitala, to interesująca powieść środowiskowa o medycynie, rodzinie, miłości, poszukiwaniu Boga i swojego miejsca na ziemi.

„Reanimacja” to również brutalny obraz przestrzeni szpitalnej, w której dzieją się rzeczy pozbawione logiki i moralnego usprawiedliwienia. W której króluje niedbalstwo i powszechna biurokracja.

Postawa głównej bohaterki, wbrew ustalonym, często absurdalnym zasadom obowiązującym w szpitalnym budynku, budzi u czytelnika zrozumiały podziw i szacunek. Jej bezgraniczne oddanie, poniekąd naturalne i zgodne z zasadami przysięgi Hipokratesa, okazuje się zjawiskiem rzadkim w środowisku medycznym, w którym przyszło jej funkcjonować.

Powieść Mikołajewskiej to rzetelny i przepełniony autentyzmem obraz zmagań lekarzy i dylematów stających na drodze tych spośród przedstawicieli medycznego klanu, którzy postanowili rzetelnie wypełniać swą misję. Autorka, praktykująca lekarka z wieloletnim stażem, jest doskonałą obserwatorką i trafną komentatorką rzeczywistości. W powieści dokonuje publicznego rozrachunku umożliwiającego życiową reanimację, z którą nietrudno identyfikować się każdemu czytelnikowi.