„Tybetańska Księga Umarłych” to starożytny buddyjski tekst, który traktuje o naturze umysłu i jego przejawach doświadczanych jako obiektywnie istniejące światy. Szczegółowo opisuje on wizje, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość nie jest już dłużej związana z ciałem. „Tybetańska Księga Umarłych” uczy, jak rozpoznawać owe wizje, dzięki czemu możliwe jest nawet osiągnięcie stanu oświecenia. Dlatego też tekst „Tybetańskiej Księgi Umarłych” czyta się na głos umierającym jako pomoc w rozpoznaniu doświadczanych wówczas wizji i osiągnięcia wyzwolenia.

Przekład „Tybetańskiej Księgi Umarłych” został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, wybitnego tłumacza i tybetologa, który jest również autorem „Wprowadzenia” poprzedzającego tekst.

Ten klasyczny buddyjski tekst przynosi nie tylko objaśnienie fundamentalnych fenomenów śmierci i umierania; może on zainspirować tych wszystkich, którzy poszukują głębszego, duchowego zrozumienia naszej codziennej egzystencji.

[Wydawnictwo A, 2005]