42 kilometry i 195 metrów to odległość, która przewija się przez całą książkę. Tyle wynosi długość maratonu, wyścigu, w którym Murakami bierze udział przynajmniej raz w roku od prawie trzydziestu lat. Natrafiłem na tę pozycję przypadkiem, w okresie, kiedy sam zacząłem biegać. Celem Murakamiego nie było zachęcanie wszystkich ludzi do biegania, lecz przekazanie, jak sam autor się wyraził, tak zwanych "życiowych nauk", które odebrał podczas biegania. Niestety, temat bardzo szybko się wyczerpuje, po przeczytaniu połowy książki ma się wrażenie, że autor ciągle opisuje to samo. Nie jest to wielka wada, bo całość jest krótka, można przeczytać w jedno popołudnie. Większym problemem jest to, że "filozofia" Murakamiego nie jest dla mnie zbyt odkrywcza ani ciekawa.

Myślę, że książka ta zaciekawi miłośników Murakamiego, ponieważ jest to jedyną, w której autor jawnie odkrywa siebie przed czytelnikami. Oprócz opisu zmagań sportowych autor dzieli się m.in. swoim spojrzeniem na temat procesu twórczego w literaturze. Po przeczytaniu "O czym mówię..." odczuwam szacunek dla Murakamiego, pisarza, który "nigdy nie szedł".

Szczerze polecam biegaczom oraz miłośnikom prozy Murakamiego.