Bernardo Guimarães (1825-1884), popularny w swoim czasie i chętnie czytany pisarz brazylijski epoki romantyzmu, urodził się w Ouro Prêto (prow. Minas Gerais). Po ukończeniu studiów prawniczych poświęcił się całkowicie twórczości literackiej i osiągnął na tym polu spore sukcesy, mierzone jednak raczej sympatią czytelników niż uznaniem krytyków i historyków literatury. Za najlepsze książki Guimarãesa uważa się powieści "O Seminarista" i "O Garimpeiro" (obie ukazały się w 1872 r.) oraz "Niewolnicę Isaurę", która, opublikowana po raz pierwszy w 1875, już wówczas zdobyła rozgłos i została rozchwytana przez czytającą publiczność. Wzruszająca historia pięknej niewolnicy (porównywana niekiedy ze słynną "Chatą wuja Toma") i jej miłosnych perypetii zyskała sobie zarówno bezlitosnych krytyków, jak i pełnych entuzjazmu wielbicieli, do czego ostatnio przyczynił się również serial telewizyjny stanowiący wzbogaconą i rozbudowaną wersję powieści brazylijskiego romantyka.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986]