Twórczość Charlesa Bukowskiego (1920-1994), amerykańskiego pisarza i poety urodzonego w Niemczech, stanowi niepowtarzalne zjawisko w świecie literatury zachodniej. Choć często porównuje się go z Hemingwayem i Henrym Millerem, nie od razu wspiął się na literacki parnas; dopiero pod koniec lat 50. zyskał uznanie krytyki i czytelników, którzy docenili jego wielki talent - wspaniałe wyczucie formy i doskonały lapidarny styl. Powodem niesłabnącej fascynacji prozą Bukowskiego jest też bez wątpienia jego owiane legendą awanturnicze życie, które z upodobaniem trwonił na inne swoje pasje: alkohol, kobiety, hazard. Otaczająca go atmosfera skandalu i prowokacji, emanująca z jego prozy postawa niepokornego buntownika, obalanie obyczajowych tabu, dosadny, często wulgarny język sprawiły, że stał się kultowym pisarzem undergroundu, idolem mas i pokolenia bitników. Pozostawił po sobie bogaty dorobek w postaci ponad 30 książek, tomów prozy i poezji.

Powieść "Szmira", przewrotnie zadedykowana "złemu pisarstwu", stanowi błyskotliwy, dowcipny i niezwykle kunsztowny pastisz stylów i konwencji występujących w brukowej prozie.


"Siedziałem, patrzyłem na czerwonego mercedesa i dumałem o Cindy. I świerzbiło mnie, żeby wziąć się do działania. Pomyślałem, że może warto zakraść się do domu. Może zdołam podsłuchać, jak Cindy rozmawia przez telefon? Może wpadnę na jakiś trop? Pewnie, że było to niebezpieczne. Sam środek dnia. Ale ja uwielbiam ryzyko. Sprawia, że uszy mi dzwonią, a zwieracz w tyłku mocniej się ściska. Żyje się raz, co nie? Chyba że jest się Łazarzem. Biedny skurwiel, musiał zdychać 2 razy. Ale ja jestem Nick Belane. Po jednej kolejce zsiadam z karuzeli. Świat należy do odważnych".

fragment książki

[Noir sur Blanc, 2002]