Użytkownik: paren 17.10.2010 18:22 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka "... Oj, to najtragiczniejsza chwila, jaką przeżyłam!"

Ale wszystko dobre, co się dobrze kończy... A Ania przeżyła takich "najtragiczniejszych chwil" jeszcze sporo...
Czytam właśnie od wczoraj "Anię z Zielonego Wzgórza", jako lek, zamiast aspiryny... :-)

Użytkownik: Akrim 17.10.2010 19:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka To ja też coś łatwego na rozgrzewkę dla cioci Renatki :-)
2.
- Nie psuj sobie oczu bekiem, Iksie, tylko zajadaj i bądź wdzięczny - rzekł pan B. tonem imponująco pompatycznym. - Zrobi się z ciebie terminatora, Iksie.
- Terminatora, proszę pana? - powiedział chłopczyk drżąc cały.
- Tak, mój Iksie - rzekł pan B. - Ci dobrzy, święci panowie, którzy wszyscy razem zastępują ci rodziców, skoro nie masz własnych, ci panowie oddają cię do terminu. Dadzą ci stanowisko w życiu i zrobią z ciebie człowieka, chociaż kosztuje to gminę trzy funty i dziesięć szylingów! Trzy i pół funta, Iksie! - siedemdziesiąt szylingów - sto czterdzieści sześciopensówek! I to wszystko dla nieznośnego sieroty, którego nikt nie może kochać.

Użytkownik: janmamut 17.10.2010 20:45 napisał(a):
Odpowiedź na: To ja też coś łatwego na ... | Akrim To ja jeszcze wskazówkę dodam. To NIE JEST ,,Terminator'' Jamesa Camerona. ;-)

Użytkownik: paren 17.10.2010 21:30 napisał(a):
Odpowiedź na: To ja też coś łatwego na ... | Akrim No, tak, Mamut ma rację, to nie jest "Terminator"... chociaż o terminatorze to fragment... to Dickens - a konkretnie pan Bumble taki niedobry dla tytułowego Oliwera Twista. :-)

Użytkownik: anek7 18.10.2010 16:34 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka Kontynuując naszą mailową rozmowę - dwa prościutkie fragmenty, broń Boże żadna zemsta;-)

Fragment pierwszy:
"Miss Helena nie należała do szlacheckiej rodziny, ale była Szkotką, co w oczach lorda Glenarvan miało największą wartość - i młodą tę, powabną, odważną i przywiązaną dziewicę pan na Lussy wybrał na dozgonną swą towarzyszkę. Poznał ją żyjącą samotnie, sierotę, prawie bez majątku, mieszkającą w domu ojcowskim w Kilpatrick. Odrazu odgadł w nie] zacną niewiastę i poślubił ją bez namysłu. Miss Helena miała dwadzieścia dwa lata, blond włosy i oczy jasno-niebieskie, jak woda na szkockich jeziorach w pięknym wiosny poranku."

I fragment drugi:
"...między nami jest dziwne podobieństwo. Nawet ty musiałeś to zauważyć. Obaj jesteśmy półkrwi czarodziejami, sierotami wychowanymi przez mugoli."

Prawda, że proste?

Użytkownik: paren 18.10.2010 20:11 napisał(a):
Odpowiedź na: Kontynuując naszą mailową... | anek7 :-)

Fragment pierwszy:
Nie wiem, czy dzisiejsze dzieci są tak dzielne, jak te u Verne'a, "Dzieci kapitana Granta".

Fragment drugi:
Książka, która wraz z pozostałymi z tej serii sprawiła, że dzieci nie tylko więcej czytały (czytają??), ale i uczą się (uczyły się???) angielskiego, bo bardzo chciały czytać o przygodach Harry'ego Pottera już i zaraz, a nie dopiero wtedy, gdy tłumacz skończy pracę. :-) Tu wyjaśniano sekret Komnaty Tajemnic.

Użytkownik: anek7 18.10.2010 20:31 napisał(a):
Odpowiedź na: :-) Fragment pierwszy:... | paren Świetnie:-))
Tego Verne'a nie mogłam sobie odmówić...

Użytkownik: paren 18.10.2010 20:36 napisał(a):
Odpowiedź na: Świetnie:-)) Tego Verne'... | anek7 :-)

Użytkownik: agnesines 18.10.2010 19:01 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka 5.
I w ten oto nieoczekiwany sposób M. dowiedziała się, że nie ma już ojca ani matki, gdyż oboje umarli, i że ich pochowano nocą, a nieliczni służący, którzy uniknęli śmierci, opuścili dom, jak mogli najśpieszniej, zapominając o istnieniu "panienki". A więc to było przyczyną tej głuchej ciszy. W całym domu pozostali przy życiu tylko ona i mały wąż.

Użytkownik: paren 18.10.2010 19:57 napisał(a):
Odpowiedź na: 5. I w ten oto nieoczeki... | agnesines A potem była bardzo daleka podróż i nasza sierotka musiała się nauczyć samodzielnie ubierać i jeść, i dostała skakankę, a nawet kawałek ziemi, a potem to już wraz z dwoma chłopcami poddała się urokowi "Tajemniczego ogrodu".
:-)

Użytkownik: agnesines 19.10.2010 08:32 napisał(a):
Odpowiedź na: A potem była bardzo dalek... | paren Pozostało mi tylko potwierdzić, że kolejna sierotka znalazła schronienie u przyszywanej cioci Renatki. :-)

Użytkownik: paren 19.10.2010 08:41 napisał(a):
Odpowiedź na: Pozostało mi tylko potwie... | agnesines :-)

Użytkownik: KrzysiekJoy 18.10.2010 21:02 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka Unikam kontrkonkursów, ale że temat wyjątkowy dla mnie, wyjątkowo zadam do odgadbniecia piekny wiersz:

6.

(fragment)

Czy widziałeś sieroty, co w nabrzmiałym oku
Gwałtem budzą wesołość, a ta, wysilona,
Na chwilę tylko błyśnie i po chwili kona,
Zanurzając się w łoże chmurnego obłoku?
Biedne dzieci! szczęśliwe, jeśli przy nich czasem
Ktoś o zmarłych rodzicach napomknie nawiasem,
Bo wtedy w młode serca taka lubość płynie,
Jak w lilie, które zaraz otwierają usta,
Skoro promień słoneczny spod chmur się wywinie.
Biedne dzieci! z was często zamożna rozpusta
Wyśmiewa się bezkarnie; a starsi tłumaczą,
Że to dobrze: "bo czemuż głupie dzieci płaczą ?"
I znów wchodzi Wesołość, jak gość nieproszony,
Lub jak polny fijołek zagmatwany w cierni,
Gdy zwiędną wkoło niego towarzysze wierni,
A on drży, patrzy, blednie, bo na wszystkie strony,
Dokąd tylko błękitnym okiem dojrzeć może,
Wszędzie wiją się, plączą, kolczyste obroże.

Lecz nie wszystkie sieroty są tak nieszczęśliwe...
Ja widziałem młodzieńca, co w okropnej nędzy
Dniem i nocą pracował, by dostać pieniędzy,
Pieniędzy! które swoim przeważnym ciążeniem
Przytrzymywały jego matkę na tym świecie.
Teraz zaś młody człowiek sam został, z wspomnieniem,
Że gdy matka konała,
Jego czoło uwiędłą ręką przeżegnała;
I tak mu było błogo jak po deszczu w lecie,
Lub jak gdyby przechodząc dotknął się anioła,
Który wieczorem stawa przy wschodach kościoła.

Widziałem jeszcze potem innego sierotę,
Jak w wygodnym powozie przebiegał ulice,
Śmiał się do wszystkich głośno, miał rumiane lice
I różne cacka złote.
Lecz on nie był sierotą; on w języku nowym
Nieutulonym w żalu się nazywa;
I tak to zwykle piszą w liście pogrzebowym,
Który krewnych, przyjaciół i znajomych wzywa.

Użytkownik: paren 18.10.2010 21:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Unikam kontrkonkursów, al... | KrzysiekJoy Wydanie dzieł Norwida (to białe) stoi u mnie na najwyższej półce... ale wdrapałam się tam, żeby się utwierdzić, na szczęście wiersz "Sieroty" jest w pierwszym tomie, na stronie 5. :-)

Użytkownik: paren 18.10.2010 21:39 napisał(a):
Odpowiedź na: Unikam kontrkonkursów, al... | KrzysiekJoy I masz rację, piękny jest ten wiersz.

Użytkownik: KrzysiekJoy 18.10.2010 23:32 napisał(a):
Odpowiedź na: I masz rację, piękny jest... | paren Dwa razy tak, czyli jest to Norwid, i jest to piękna poezja.:)

Użytkownik: paren 18.10.2010 23:51 napisał(a):
Odpowiedź na: Dwa razy tak, czyli jest ... | KrzysiekJoy :-)

Użytkownik: agnesines 20.10.2010 11:42 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka 7.
Wdowie i sierocie szkodzić nie będziecie.

Użytkownik: paren 20.10.2010 11:59 napisał(a):
Odpowiedź na: 7. Wdowie i sierocie szk... | agnesines Czy wystarczy taka ogólna odpowiedź, że to Biblia (antologia; < autor nieznany / anonimowy >) ? :-)

Użytkownik: agnesines 20.10.2010 12:13 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy wystarczy taka ogólna... | paren Oczywiście, że wystarczy. Ja tylko dodam, że to Stary Testament, Księga Wyjścia, 22, 22-23.

Użytkownik: paren 20.10.2010 12:52 napisał(a):
Odpowiedź na: Oczywiście, że wystarczy.... | agnesines :-)

Użytkownik: krasnal 25.10.2010 23:54 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla cioci Renatki No i ł... | Czajka W pewnych kręgach to też łatwe, a nawet jeśli nie, to koniecznie warto poznać!:) Ja podam nawet tytuł dla ułatwienia:)

(Właściwie do poprzedniego konkursu wierszyk też pasuje jak ulał:P)

8. Kariera Marysi

Po szumiącym pięknym lesie
Idzie dziewczę, koszyk niesie.
Niesie dziewczę kosz z grzybami,
Przekomarza się z ptaszkami.
Siedzi czyżyk na patyku:
- Co tam niesiesz w tym koszyku?
Może rybki albo pipki?
- Nie, mój ptaszku, niosę grzybki!
Będą dobre niesłychanie,
Gdy uduszę je w śmietanie!
Zajrzał lisek przez paprocie:
- Jakie grzybki niesiesz, trzpiocie?
Borowiki, czy rydzyki?
- Nie, mój lisku, sromotniki.
Będzie dużo śmiechu w chacie,
Gdy je ugotuję tacie!
Wylazł wilk, drżą pod nim udka:
- Maryś, dyćżeż to jest trutka,
Może z tego być ambaras,
Bo ci tatko kojfnie zaraz...
Toż powali nawet byka
Taka porcja sromotnika!
Roześmiała się dziewczyna
Jak ten strumyk, jak kalina...
- Toć wszystkiego jeść nie musi,
Gdyż połowę dam mamusi!
Załkał gorzko jesion dumny:
- Hej, porobią ze mnie trumny!
Nie bądź Maryś, taki psotnik,
Wyrzućżeż won ten sromotnik!
Duma Maryś, drapiąc nogę:
- Choćbym chciała, to nie mogę,
Nie chcę robić wszak awarii
Pani Konopnickiej Marii,
Dzięki niej mam szanse duże
Znaleźć się w literaturze,
A w tej całej polityce
Przeszkadzają mi rodzice...
Tu tupnęła z mazowiecka,
Zafurczała za nią kiecka,
Pomarszczyły się pończochy
I pobiegła w stronę wiochy.
...a las cały szemrał słodko:
- Z Bogiem, Marysiu Sierotko...!

Użytkownik: paren 26.10.2010 07:24 napisał(a):
Odpowiedź na: W pewnych kręgach to też ... | krasnal :-)
Pasuje do konkursu Gosi, do poprzedniego, tego z Sherlockiem, chyba też. A gdyby się tylko trochę uprzeć, to i do konkursu z niewiarą również. :-) Taki ten Waligórski uniwersalny...

Użytkownik: krasnal 26.10.2010 14:19 napisał(a):
Odpowiedź na: :-) Pasuje do konkursu G... | paren I taki ten Waligórski cudny, prawda?:)

Użytkownik: paren 26.10.2010 14:26 napisał(a):
Odpowiedź na: I taki ten Waligórski cud... | krasnal Prawda, cudny. :-)