W dzieciństwie Janie odkryła, że kiedy ktoś zaśnie w pomieszczeniu, w którym ona się znajduje, zostaje "wciągnięta" w jego sny. Ta umiejętność przysparza jej wielu kłopotów (wypadek samochodowy, omdlenia). Sytuację komplikuje pojawienie się Cabela, który może kontrolować swoje sny.

Narracja jest prowadzona w sposób żywy. Autorka wyraźnie unika rozwlekłych opisów. W dialogach używa młodzieżowego słownictwa. Ciekawe są sceny opowiadające sny różnych ludzi. Lisa McMann unika patosu, stara się wciągnąć czytelnika w świat fantazji, jaką potrafi stworzyć umysł. Otwiera fascynujące możliwości związane ze snami, pokazuje jednak wiążące się z tym konsekwencje. Wprowadzenie wątku kryminalnego w ciekawy sposób rozwija akcję.

Do książki mam stosunek ambiwalentny - czytałam ją "jednym tchem", ale zdecydowanie brakowało mi w niej komizmu słownego i sytuacyjnego. Autorce należy się wielki plus za wykreowanie realistycznego konfliktu północnej strony miasta z południową oraz za powstrzymanie się od stworzenia postaci idealnych, bez wad.