Ósmy tom serii opowiada o Hildzie, córce pomocnika kata, człowieka nieszanowanego, pogardzanego przez całą parafię Grastensholm. Los Hildy niespodziewanie dla niej samej splata się z losami Ludzi Lodu. Andreas, syn Branda i Matildy, znajduje zwłoki czterech zamordowanych kobiet w pobliżu domu Joela i Hildy, więc zainteresowanie, a także i podejrzenia padają na znienawidzonego hycla. W konsekwencji Hilda zostaje sama, a Ludzie Lodu postanawiają się nią zaopiekować.

W "Córce hycla" można dopatrzeć się podobieństw do czwartego i siódmego tomu serii. "Tęsknota" to opowieść o odrzuconej przez społeczeństwo dziewczynie, która zostaje otoczona opieką Meidenów i Ludzi Lodu - tak jest i z Hildą. "Zamek duchów" bazuje na zagadce kryminalnej - jak i "Córka hycla". Ludzie Lodu zostają wręcz zmuszeni do odnalezienia mordercy czterech kobiet.

Ósmy tom zajmuje pozycję jednego z przeciętnych w cyklu, nie można mu jednak odmówić kilku zalet. Przede wszystkim wątek kryminalny - poprowadzony do samego końca, konsekwentnie, z ciekawymi zwrotami akcji. Poza tym kilka postaci: Mattias, już nie ukochane dziecko rodziny, ale mężczyzna, pełen mądrości, szanowany i ceniony za swoje umiejętności medyczne, ciepło i altruizm; Eli - delikatna i urocza, choć niepozbawiona charakteru dziewczyna; Andreas, przypominający trochę swojego dziada, Arego, lecz bardziej przyjacielski i łagodniejszy; oraz starsi członkowie rodu. Tu zauważyć można, ze Sandemo świetnie radzi sobie z dojrzewaniem swoich postaci. Nie tracą one w oczach czytelnika, a bardzo często zyskują. Przykładem może być Liv, nieśmiała, skromna, bez własnego zdania jako młoda dziewczyna, teraz cudowna starsza pani, nadal piękna, pełna energii, opoka całego rodu. Podobnie jest z Arem czy trochę młodszymi Cecylią i Alexandrem oraz Irją i Taraldem (choć ten nadal uważany jest za najsłabsze ogniwo rodu).

"Córka hycla", mimo że nie jest wybitną pozycją w cyklu, ma w sobie wiele pozytywnej energii i zdecydowanie nie powinna zostać pominięta.