Tom I

Trudno powiedzieć, czy Casanowa był przystojny, czy nie, natomiast jego postawa i pewność siebie niewątpliwie imponowały ludziom już od pierwszego rzutu oka. Był też niezwykle wytrzymały fizycznie i niesamowicie żywotny. A w parze z tymi cechami fizycznymi szły rzadkie cechy intelektualne, a więc: ogromna skala zainteresowań, umysł jasny i logiczny, fenomenalna pamięć i wielkie zdolności narracyjne przy kolosalnej erudycji. Ten ksiądz, filozof, matematyk, alchemik, poeta, tłumacz, pisarz, przemysłowiec, nawet i przedsiębiorca, co organizował loterię państwową (jak byśmy to dziś nazwali) i układał plany przekopania kanału od Narbonne do Bayonny dla ominięcia Gibraltaru, ba, nawet historyk zajmujący się sprawami Polski - a można by jeszcze mnożyć jego zainteresowania i poczynania - nade wszystko kochał rozkosze życia...

(ze wstępu)


Tom II

"Pamiętniki" są przede wszystkim fenomenalnym obrazem epoki: zwyczajów ludzi, ich wad, zalet i namiętności. Przewija się przed nami galeria typów od wielkich dam do subretek, od wielkich panów do lokai. Jesteśmy świadkami niepohamowanych pasji, szalonych miłości i zaciekłych nienawiści. I choć Casanova bronił się przed tym - są też romansem, nie zwykłym diariuszem, lecz żywym i barwnym romansem z brzękiem szabel, hukiem pistoletowych wystrzałów, tętentem kopyt, napadami bandytów, stukiem sztonów na karcianych stolikach i dumasowską galanterią. Na ich stronach obcujemy z najsłynniejszymi ludźmi epoki i z najgorszymi szumowinami.

(ze wstępu)

[Czytelnik, 1972]