Palestyński cykl Aleksandra Krawczuka ("Herod król Judei" 1965, "Tytus i Berenika" 1972) został zamknięty "Rzymem i Jerozolimą". Przyznaję, że ze wszystkich, a tak licznych książek tego autora, podoba mi się najbardziej. Opowiada on burzliwe dzieje Palestyny od 65 r. p.n.e., gdy Rzymianie stanęli u jej granic, do 70 r. n.e. - roku zdobycia Jerozolimy po okrutnej wojnie ze zbuntowanymi Żydami. [...] "Rzym i Jerozolima" podejmuje opowiadanie od wymuszonego samobójstwa Nerona. Autor zgodnie z tytułem przedstawia nam wypadki równolegle w stolicy imperium i na terenie Palestyny. [...] Całość jest ogromnie barwna i pasjonująca. Czytelnikowi trudno będzie uwierzyć, że autor nie posługuje się niemal fikcją literacką i przekazuje mu we własnej, oryginalnej formie dorobek współczesnej nauki historycznej badającej tę epokę. Zgodnie ze swym zwyczajem Krawczuk parafrazuje lekko antyczne teksty rozmaitych autorów. W owej mieszaninie wydarzeń wojennych, biografii wybitnych osobistości i opisie ludzkich szaleństw talent Krawczuka dochodzi w pełni do głosu.

E. Wipszycka, "Nowe Książki" 1975 nr 4

[Wydawnictwo Poznańskie, 1987]