Bardzo lubię czytać antologie, zwłaszcza tak niezwykłe, jak "Ballada o Narayamie". Książka* jest zbiorem dwudziestu opowiadań wybitnych pisarzy japońskich. Blanka Yonekawa (autorka wyboru, tłumaczenia oraz wszelkich not i przypisów) umożliwiła polskim czytelnikom zapoznanie się z twórczością tak różnorodnych w stylu i warsztacie literackim prozaików, jak: Koizumi Yakumo, Izumi Kyōka, Akutagawa Ryūnosuke, Nakajima Atsushi, Tanizaki Jun'ichirō, Dazai Osamu, Ibuse Masuji, Fukazawa Shichirō, Endō Shūsaku, Nosaka Akiyuki, Yūki Shōji oraz noblista - Kawabata Yasunari. Akcja zbioru opowiadań toczy się zarówno w czasach feudalnych ("Opowieść przy wtórze lutni", "Piekieł wizerunek niezwykły"), jak i współczesnych ("Szkaradne oblicze", "Królestwo w miniaturze" czy "Ręka").

Szczególnie polecam opowiadanie Fukazawy Shichirō, od którego tytuł wzięła cała antologia. Nie występują tu, tak powszechne w japońskiej mitologii, demony czy duchy. Atmosfera niesamowitości tego opowiadania ma źródło w dość szczególnych zwyczajach mieszkańców małej i biednej górskiej wioski leżącej u stóp Narayamy. Wszak wiadomo, że na Narayamie - świętej górze - mieszka bóg. Dla Orin, głównej bohaterki, tegoroczne święto góry będzie bardzo wyjątkowe, dlatego stara się godnie do niego przygotować...

Szczegółów oczywiście nie zdradzę, zainteresowanych odsyłam do źródła.

Podsumowując jednym zdaniem: obowiązkowa lektura miłośników prozy japońskiej i opowieści w stylu E.A. Poego. Zamiast angielskiego nastroju - jakże odmienne od właściwego kulturze europejskiej japońskie spojrzenie na rzeczywistość, często godne mistrzów Zen.


_ _ _

* "Ballada o Narayamie: Opowieści niesamowite z prozy japońskiej", wyd. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986, s. 382. Wszystkie dalsze uwagi dotyczą tego (I) wydania.