"Obrona Niemczy 1017" to fabularyzowana opowieść o jednym z ważniejszych wydarzeń w dziejach wojny polsko-niemieckiej toczonej za panowania Bolesława Chrobrego, która z przerwami ciągnęła się od roku 1002 do roku 1018.

W roku 1017 cesarz Niemiec Henryk II, chcąc ostatecznie zniszczyć siły polskie i zmusić Bolesława do złożenia hołdu, wkroczył na czele ogromnej armii niemiecko-czeskiej i części sił wieleckich w głąb państwa Bolesława i po nieudanym sforsowaniu Odry zaatakował Niemczę, ważny gród na Śląsku, którego zdobycie uczyniłoby go panem tej części Polski. Równocześnie działania przeciw Polsce podjęli sojusznicy cesarza: Wieleci - częścią sił uderzyli na Lubusz nad Odrą, Rusini - zaatakowali Brześć nad Bugiem, a Węgrzy napadli na południe kraju. Sytuacja naszego kraju, zaatakowanego ze wszystkich stron naraz, wydawała się więc beznadziejna.

Tymczasem jednak, ku zdumieniu najeźdźców, państwo polskie nie tylko nie załamało się, ale nawet podjęło akcje zaczepne (m.in. spustoszenie Czech, w czasie gdy wojska tego kraju stały pod Niemczą). Autor opowieści skupia się jednak głównie na bohaterstwie mieszkańców Niemczy, którzy z ogromnym poświęceniem odpierali ataki przeważających sił wroga, wspierani od zewnątrz przez rycerzy księcia Bolesława. Ich odwaga zyskała uznanie nawet ówczesnych, niechętnych Polakom, kronikarzy niemieckich. Nic też dziwnego, że autor ukazuje ich jako zbiorowość pełną zapału, patriotyzmu, męstwa i poświęcenia.

Książka jest napisana bardzo ciekawie, sceny batalistyczne są wciągające. Obraz Polaków i Bolesława Chrobrego wydaje mi się troszkę zbyt wyidealizowany, niemniej jednak - polecam i życzę miłej lektury.