Muszę przyznać, że książkę czytało mi się dosyć łatwo, zmuszać się do niej nie musiałam, jednak według mnie, zdecydowany tutaj przerost formy nad treścią. Co prawda podobała mi się obecność wtrąceń, wycinki z gazet i wypowiedzi innych osób, przez cały utwór podnosiły grozę i chyba właściwie one tworzyły klimat tajemniczości, ale według mnie scena końcowa nie dorównywała całości, odniosłam wrażenie, że autor przez cały czas tworzył i kroił intrygującą fabułę, by w końcowej fazie stracić wątek i pomysły.

Co do postaci innych bohaterów, nie było możliwości, by zapoznać się z nimi dokładniej. W akcję końcową wczuć się nie potrafiłam, mimo że początkowo historia mnie intrygowała. Poza tym, nawet główna bohaterka Carrie nie została przybliżona tutaj tak, jakby oczekiwał tego czytelnik. Osoba-zjawisko zjawiskiem pozostaje. Ciekawy był natomiast wątek psychopatycznej matki fanatyczki, umiejętnie skonstruowany.

Książka nie zrobiła na mnie większego wrażenia, mimo wartkiej akcji i ciekawych prób budowy grozy. Polecam osobom, które naprawdę nie mają nic do roboty w wolnym czasie lub w niewymagający wysiłku sposób chcącym się rozerwać...