Zaskoczyła mnie niezmiernie w zeszłym roku powieścią 'Dłonie', która -rozpisana na 5 głosów opowiadała o studentach i absolwentach akademii sztuk pięknych. Książka prześliczna, nastrojowa, jednocześnie napisana w taki sposób, że nie można się od niej oderwać i czytając ją ja osobiście czułam wielki niepokój. Ten niepokój nie opuszczał mnie, kiedy skończyłam czytać.
Mówię o Małgorzacie Warda.
To nowa osoba, jak zorientowałam się na książce, absolwentka ASP. Zaskoczyło mnie, że jej powieść nie była powielaniem wątków Brigitte Johnes, ale, że to coś zupełnie nowego- prawdziwa literatura, jednocześnie napisana bardzo zwyczajnie, bez patetyzmu, bez zbytniego silenia się na nowoczesną modłę.
Potem w ręce wpadł mi "Ominąć Paryż" i od razu pokochałam tę książkę. Znowu kilka kobiet, już nie tylko artystek, poszukiwania zaginionej dziewczyny, zapach rozpuszczalników do farb olejnych, cudowne nastrojowe momenty spędzane na dachu bloku, skąd widać Warszawę, problemy związane z codziennością w Polsce.
A teraz, trzy dni temu skończyłam czytać 'Czarodziejkę'. Cudo! Książka niemal sensacyjna, rzucająca nowe spojrzenie na kobiety, głęboko psychologiczna i poruszająca.
Czy ktoś czytał?