U mnie wszystko zaczęło się od końca. Najpierw dotarła do mnie wiadomość o chorobie i śmierci Kingi. Potem starannie przeczytałam jej internetowy, niedokończony opis podróży po Afryce. Książkę, która powstała jako pierwsza, przeczytałam na końcu. Żałuję, że tak - bo czytałam ją ze smutną świadomością tego, co wydarzyło się później. Tego, że do pięknego motta Kingi z jej afrykańskiej strony internetowej: "Każde marzenie dane jest nam wraz z mocą potrzebną do jego spełnienia" życie dopisało swoje zakończenie.

Warto przeczytać tę książkę, choćby po to, żeby przekonać się, że można żyć zupełnie inaczej. W zupełnie inny sposób mierzyć czas: nie tylko odliczając - godziny do wyjścia z pracy, dni do weekendu, lata do emerytury. Poznawać świat, poznawać ludzi - i to naprawdę poznawać.

Kinga napisała kiedyś: "Najważniejsze rzeczy w życiu są za darmo. Najważniejsze rzeczy w życiu wcale nie są rzeczami" (cytat także z jej strony internetowej). To chyba najkrótsza i najtrafniejsza recenzja tego, o czym jest książka Kingi i Chopina.