Okazuje się, że tak! Moje pierwsze skojarzenie to Ota Pavel... Podobny, z pozoru beznamiętny sposób opisywania rzeczywistości, który poprzez właśnie tę prostotę działa niesamowicie sugestywnie. Rzeczywistość "Prawieku..." filtrowana jest poetycką, czasami wręcz malarską wrażliwością, a uzyskany obraz malowany jest lekkimi, a nawet surrealistycznymi pociągnięciami pędzla. Całość tworzy mieszankę zaiste wybuchową. Jakby tego było jeszcze mało, w to wszystko wplecione są głębokie refleksje o sprawach wielkich przewrotnie traktowanych na równi z codziennością.

Gorąco polecam. Jest to książka, której należy dać się nieść, a zaprowadzi nas w miejsca, których istnienia nawet nie podejrzewaliśmy.