Rilla, najmłodsze dziecko w rodzinie, stale się oburzała na to, że nikt nie chce traktować jej jak dorosłej. Jej piętnaste urodziny były już tak blisko, że przedstawiała się wszystkim jako piętnastolatka. Wzrostem dorównywała Dianie i Nan. Do tego była piękna. Miała wielkie, marzycielskie, piwne oczy, mlecznobiałą cerę z drobnymi, złocistymi piegami i zaokrąglone, łukowate brwi nadające jej twarzy pytający wyraz. Ludzie - szczególnie nastoletni chłopcy - chętnie by na to pytanie odpowiedzieli. Włosy miała czerwone jak płomień, a nad górną wargą mały dołeczek, jakby jakaś wróżka przy jej urodzeniu ucisnęła to miejsce palcem.

[Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 1999]