Opowieść o pewnym mieście i lekarzu, który pewnego dnia odkrywa bakcyl dżumy w tymże mieście. Podejmuje działania, miasto zostaje odseparowane, ludzie odizolowani od świata. Przez kolejne strony czytamy o zmaganiach ze śmiercią, z sensem istnienia, o walce - z nadzieją i wiarą, że mieszkańcy miasta nie wyginą, że ktoś przeżyje, że bakcyl zostanie zwyciężony. Jest to czasami aż nudne i monotonne, ale sens powieści jest głęboki i godny poświęcenia mu uwagi. Książka posiada wiele bogatych portretów psychologicznych, zaczynając od samego lekarza, przez księdza czy też zwykłych ludzi, najczęściej samych chorych.

Książka jest pełna śmierci, śmierci ludzi niczemu nie winnych, chcących żyć. Pokazuje także mechanizmy reagowania na walkę z chorobą, na samą chorobę, na izolację od świata. Jest to ciekawe zsumowanie ogromnej ilości wizerunków życia, walki o przetrwanie.

Jako lektura szkolna "Dżuma" jest trochę ciężka, zbyt alegoryczna. Ale jako lektura taka dla siebie książka jest świetna. Jest refleksyjna, głęboka, alegoryczna. Polecam do przeczytania i przemyślenia.