„Martin Eden” jest książką o marzeniach młodego człowieka, który dąży do swojego celu, do zdobycia miłości, wiedzy i sławy.

Martin jest niewykształcony, lecz potrafi czytać, jest biedny, brakuje mu dobrych manier, lecz jest skromny i inteligentny. Trafia do bogatego domu na kolację. Poznaje i zakochuje się w córce gospodarzy, Ruth. Jej wiedza, mądrość i piękno są dla niego motorem napędzającym do działania. To dla niej podejmuje decyzję, że poprawi się. Poprawia więc swój wizerunek zewnętrzny, zaczyna także uczyć się i czytać książki mu w tym pomagające. Myśli także o podjęciu nauki w szkole, jednak ma już zbyt duże braki w gramatyce i matematyce. W toku nauki postanawia także zrealizować swoje marzenie – zostać pisarzem. Rozpoczyna od pisania krótkich opowiadań i nowelek, które wysyła do różnych gazet w nadziei, że zostaną wydrukowane i przyniosą mu sławę i zyski. Niestety, cierpi biedę. Większość książki pokazuje jego walkę o wiedzę (głównie filozoficzną i psychologiczną), a także o miłość, o sławę i pieniądze. Pełno jest jego wzlotów i upadków. Często traci nadzieję, to znów się podnosi i działa. Gdy jednak coś zaczyna mu się układać, dochodzi do zaskakujących wniosków, które… no właśnie. Nie mogę wszystkiego zdradzić. :)

Książka momentami mnie nudziła, momentami nie pozwalała odejść nawet na chwilę. Jest to powieść, jak powiedziałam, o marzeniach i ich realizacji. Wpleciono w nią wątki miłosne, filozoficzne, co nadaje urozmaicenia powieści. Jest to też historia o rozwoju młodego człowieka. Powoduje to, że samemu czytelnikowi momentami chce się coś ze sobą zrobić. Sądzę, że warto przeczytać, choć uważam także, że nie ma się czym zachwycać.