João Guimarães Rosa (1908–1967), wybitny pisarz brazylijski, znany jest czytelnikowi polskiemu z wydanej przez PIW książki „Soropita. Buriti"; złożyły się na nią dwa dłuższe opowiadania z cyklu „Corpo de Baile”, który z miejsca zyskał pisarzowi światowy rozgłos.

Drugim wielkim sukcesem Guimarãesa Rosy była prezentowana obecnie w polskim przekładzie powieść „Wielkie pustkowie” („Grande Sertão: Veredas”, 1956), wielokrotnie nagradzana i tłumaczona na wiele języków.

Sertão – rozległy, nieurodzajny lub pokryty tropikalną dżunglą płaskowyż w stanach Minas Gerais, Bahia i Ceará – to ojczyzna brazylijskiego pisarza, a zarazem tło jego utworów.

Guimarães Rosa, lekarz z zawodu, przemierzył te obszary i wiele lat spędził wśród tamtejszej ludności, co znalazło odbicie w jego książkach. „Wielkie pustkowie” to opowieść o sertão, o jego bujnej przyrodzie, o jego mieszkańcach, a także o jagunçach, brazylijskich rozbójnikach.

[PIW, 1972]