Co do mnie, to historię o Draculi wprost uwielbiam, to mój konik. Oglądam wszystkie filmy, jakie tylko mi wpadną w ręce. Sama historia o tajemniczym hrabim Draculi jest po prostu doskonała.

Zainspirowana tyloma filmami, od razu wypożyczyłam książkę. Cóż, przyznam się szczerze, że się rozczarowałam. Opowiedziana jest w beznadziejny sposób, te wszystkie urywki z dzienników i tym podobne. Historia jest sucha, nieciekawa, opowiedziana najgorzej, jak się da. W dodatku to wszystko jest takie rozciągnięte i rozdmuchane. Akcji jest niewiele, Dracula opisany jak idiota, a nie budzący grozę uwodziciel. I... zero strachu! Przecież pisząc coś takiego powinno się wzbudzać w ludziach emocje, jakich mało, a przy tej książce usnęłam nie raz.

Mimo tych wszystkich wad cenię ją. Dlaczego? Gdyby nie ona, nie powstałoby tyle doskonałych filmów, nie byłoby tylu fantastycznych komiksów i blogów. Nie byłoby tego kultu wampirów, jaki dziś istnieje. Prawdopodobnie nie napisano by "Wywiadu z wampirem", nie nagrano "Blade'a". Prawdopodobnie moje życie w tej chwili wyglądałoby inaczej. Mimo nieudolności Brama Stokera, wszyscy fani wampirów powinni mieć do niego szacunek. Niewiele dzieci wie, kto to jest Lestat, Draculę zna każde.