Biznes to wojna - te słowa są myślą przewodnią tej książki, która opowiada o śledztwie przeprowadzanym w sprawie morderstwa dokonanego na młodej kobiecie podczas otwarcia wieżowca Nakamoto. Sprawą tą zajmują się dwaj detektywi, z których jeden spędził parę lat w Japonii i zna mentalność mieszkańców tamtego kraju, zarówno z pozytywnej, jak i negatywnej strony.

Jest trup, są dowody, łatwo o motyw, więc sprawa wydaje się łatwa do zamknięcia. Niestety, zderzenie dwóch jakże odmiennych kultur powoduje, że z pozoru łatwa sprawa staje się skomplikowaną łamigłówką, za którą stoją wielkie korporacje firm japońskich, tzw. keiretsu. Mało tego, okazuje się, że w całą sprawę zamieszani są politycy wyższego szczebla.

Na tle tego śledztwa pokazany jest proces stopniowego przejmowania kontroli nad Stanami przez Japonię, której skrupulatni reprezentanci wykupują kolejne firmy oraz tereny, aby w końcu, w ostatecznym rozrachunku, móc zarządzać krajem barbarzyńców.

Książka świetnie unaocznia problem, jakim jest rasizm, i to nie chodzi tylko o wydumane mniemanie o własnej wyższości Amerykanów, lecz tak samo trudny problem nietolerancji rasowej Japończyków, traktujących inne narody, zwłaszcza mieszkańców Stanów Zjednoczonych, jak nieokrzesanych, zajętych robieniem papierowych pieniędzy, żyjących tu i teraz dzikusów.

Obraz Japończyków nie jest jednak jednostronny. Z drugiej strony przedstawia ich zaangażowanie w sprawę, które, niestety, czasami ma fatalne skutki. Ich bogate życie towarzyskie, które ma swoje źródło w skrytym i zamkniętym charakterze tych ludzi.

Mają też swoiste poczucie humoru. Niech dowodem tego będzie wiersz jednego z mnichów zen, którzy wedle tradycji przed śmiercią muszą ułożyć wiersz, będący czymś w rodzaju testamentu, na który czeka wielu ludzi, chcąc po nim ocenić mnicha. Jeden z nich brzmiał tak:

"Na świat przyszedł,
Legł w mogile;
Wierszyk mu nie pomógł,
Po co krzyku tyle?"*



---
* Michael Crichton, "Wschodzące słońce", tłum. Andrzej Leszczyński, Jacek Manicki, wyd. Amber Mizar 1993, str. 337.