Będąc w sobotę w Empiku postanowiłam wybrać sobie jakąś książkę. Nieświadomie skierowałam się w stronę półki z książkami Olgi Tokarczuk. Słyszałam o utworze "Dom dzienny, dom nocny". Coś jednak mnie zafascynowało w tajemniczym tytule "E.E.".

Książka przykuwa uwagę od pierwszej strony i trudno się od niej oderwać. Czytałam ją nieprzerwanie przez kilka godzin. Zwraca uwagę bardzo ciekawy, plastyczny język Tokarczuk, interesujące porównania, metafory.

Sama akcja nie rozwija się zbyt szybko - to książka dla poszukujących ciekawej porcji literatury niepodanej w literackim fast foodzie. Tokarczuk opisuje magiczny proces dorastania Erny - przeciętnej 15-latki, która niczym szczególnym się nie odznacza... do czasu. Okazuje się, że ma dar widzenia duchów i potrafi być dla nich medium. Przyjaciele rodziny - lekarz i okultysta-pasjonat wraz z matką Erny, którą fascynuje wywoływanie duchów, postanawiają zorganizować kilka seansów.

Szczerze mówiąc, spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Może zbyt wysoko ustawiłam poprzeczkę. "E.E." spodobało mi się, ale nie wywarło silnego wrażenia.