„Pożegnanie miasta” to zbiór szkiców literackich szczecińskiego pisarza, z których zdecydowana większość była publikowana w miesięczniku „Twórczość”. Liskowacki zawarł w nich swoje refleksje nad współczesną kulturą i sztuką. Zastanawia się, jakie miejsce zajmują one w życiu zwykłego człowieka, w jego życiu.

Zbiorek podzielony jest na trzy części. W pierwszej punktem wyjścia dla wszelkich rozważań stają się miejsca, postaci, wydarzenia związane ze Szczecinem. Liskowacki wspaniale ożywia przeszłość, sprawia, że zakątki miasta do tej pory niezauważalne zyskują niepowtarzalność. Wędrówki po zaginionym świecie dawnego Szczecina są przepełnione magią i ukazują jego nieznane oblicze. Wątek ten, który autor mistrzowsko rozwinął w swojej powieści „Eine kleine”, nie jest najważniejszy. Liskowacki zastanawia się nad znaczeniem miejsca, „genius loci”, w twórczości artysty, nad ironią losu czy zakrętami historii. Odnajduje czasem dziwne, czasem metafizyczne związki między tym, co zdarzyło się w przeszłości dalszej i bliższej. A może teraźniejszość jest jedynie powtórzeniem tego, co było kiedyś… Przez cały czas autor zachowuje zdrowy dystans do własnych rozmyślań, raczej stawia pytania niż szuka na nie odpowiedzi.

W drugiej i trzeciej części zbiorku pojawiają się tematy związane ze współczesną sztuką i kulturą: jak dzisiaj odbiera się teatr, co można nazwać wielkim dziełem, jak zmieniała się wraz z upływem czasu rola języka czy motyw wojny i śmierci. Liskowacki bawi się słowem, często używając neologizmów i równoważników zdań, daje się prowadzić własnym skojarzeniom, zapisuje wiele dygresji. Dzięki temu jego szkice są żywe, bogate w odwołania, obrazują pewien tok myślowy. Niestety czasami można odnieść wrażenie, że autor za bardzo zbacza z tematu, a część dygresji jest po prostu zbędna.

Liskowacki ukazał się od innej strony. Nie dał się zaszufladkować jako pisarz literatury „małych ojczyzn”. „Pożegnanie miasta” odkrywa przed nami jego zainteresowania, ogromną spostrzegawczość i wrażliwość. Podróż po świecie A. D. Liskowackiego jest niezwykle interesująca i godna polecenia, ponadto napisana naprawdę dobrym językiem. Z pewnością wciągnie niejednego czytelnika. Polecam zwłaszcza szkice „ Agora, milczenie”, „Ogród, miasto, język” oraz „Sint Antoniesbreestraat, 1648”.