Dodany: 27.07.2006 14:08|Autor: grishka
Kolaże świadomości geniusza
"(...) umieram, Cassiusie, opuścił ten świat mój przyjaciel, a ty będziesz dziś czarnym przewodnikiem konduktu pogrzebowego moich jasnych wspomnień (...)"*.
"Dobranocki dla Cassiusa" to zbiór bardzo późnych tekstów Hrabala, powstałych na przełomie 1992 i 1993 roku. Napisany na cztery lata przed śmiercią pisarza, pozostał jego ostatnim dokończonym dziełem. Krótkie utwory zawarte w zbiorze są swoistymi kolażami, barwnymi opowieściami, które łączą, niekiedy przezabawne, wspomnienia Hrabala z komentarzami do współczesnej historii Czech i wzruszającymi wyznaniami starego, schorowanego człowieka. Tytułowy Cassius, ukochany kot pisarza, zdaje się być pośrednikiem, przez którego Hrabal, wciąż będący bystrym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości, komunikuje się ze światem.
"Dobranocki..." to, moim zdaniem, utwór bardzo trudny. Nie tylko dlatego, że wymaga od czytelnika sporej erudycji, lecz również dlatego, że daje wgląd w umysł genialnego, lecz bardzo zmęczonego artysty. Pod pozorem rubasznych niekiedy opisów kryje się głębia rozpaczy walczącego ze starością człowieka. Warto jednak po ten zbiór sięgnąć, choćby po to, by zagłębić się jeszcze raz w fascynujący świat praskiej bohemy i dać się ukołysać onirycznemu stylowi.
---
* Bohumil Hrabal, "Dobranocki dla Cassiusa", tłum. Andrzej Czcibor-Piotrowski, wyd. Świat Literacki, 2004, str. 5.
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.