"Księga Zaginionych Opowieści" to dwa tomy "History of the Middle-Earth", czyli dwunastotomowego cyklu, będącego zbiorem tekstów J.R.R. Tolkiena, z gruntowną analizą jego syna Christophera i pod jego redakcją. Książki te są niezwykle szczegółowe i dokumentują wszelkie notatki pozostawione przez Tolkiena, dotyczące mitologii Śródziemia. Pokazują krok po kroku etapy tworzenia tego świata. Jest to pozycja dość trudna dla zwykłego czytelnika, zawiera bowiem wczesne teksty Tolkiena, które dopiero później, zmienione i ulepszone, znalazły się w "Silmarillionie". Można powiedzieć, że są to książki dla największych miłośników twórczości Twórcy Śródziemia - dla nich są prawdziwym rarytasem, jednak dla zwykłego czytelnika mogą być nudne i niezrozumiałe.

Luźne opowiadania połączone są wątkiem Eriola, śmiertelnego człowieka, zabłąkanego marynarza, który trafia na wyspę elfów, Eresseę. To niezwykłe miejsce oczarowuje podróżnika, a mieszkańcy przyjmują go gościnnie i serdecznie. Eriol pragnie dowiedzieć się jak najwięcej o elfach i wyspie. Podczas pobytu w niezwykłym mieście elfy opowiadają przybyszowi historię Valinoru i Śródziemia.

Dla mnie "Księga Zaginionych Opowieści" jest książką wyjątkową. Czytając te teksty, możemy przekonać się, jak rozwijała się wizja Tolkiena, jak ewoluowały jego pomysły, jak tworzył mitologię stworzonego przez siebie świata. Świat z "Księgi..." czasami bardzo różni się od tego, który znamy z "Silmarillionu" - chociażby inny panteon bogów, hierarchia istot i ich pochodzenie. W KZO Sauron jest Księciem Kotów, a Beren Elfem - nie przeszkadza to jednak, najwyżej zadziwia - jak bardzo zmieniała się wizja Tolkiena.

Wspaniałe, choć dość trudne w odbiorze dzieło.