Jednym z literackich przedsięwzięć Józefa Ignacego Kraszewskiego było stworzenie fabularyzowanych dziejów Polski, traktowane przezeń jako realizacja patriotycznej misji. „Stara baśń”, powstała w 1876, należy do najbardziej udanych i poczytnych powieści Kraszewskiego. Otwiera wspomniany cykl historyczny, a skupia się na baśniowych początkach państwa polskiego - czasach króla Popiela i Piasta Kołodzieja. Na tle wydarzeń dotyczących tworzenia się zrębów polskiej państwowości rozwija się wątek obrazujący burzliwe losy miłości dwójki młodych bohaterów: Domana i Dziwy. W „Starej baśni” Kraszewski po raz pierwszy wykorzystał stworzony przez siebie model powieści historycznej.

[Wydawnictwo Zielona Sowa, 2002]