Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898-1939) - prozaik, dziennikarz, scenarzysta; ogromnym sukcesem okazała się satyryczna powieść polityczna "Kariera Nikodema Dyzmy" (1931), jeszcze większą popularnością cieszyły się jego kolejne powieści (w latach 1932-39 napisał ich w sumie 15, stając się najpoczytniejszym pisarzem literatury popularnej), łączył w nich elementy natury sensacyjnej i popularnego romansu, m.in.: "Doktor Murek zredukowany" (1936), "Znachor" (1937), "Trzy serca" (1938), "Profesor Wilczur" (wydanie książkowe 1939; ekranizacja M. Waszyńskiego 1938); współpracował z przemysłem filmowym (8 powieści zekranizowano); walczył w kampanii wrześniowej; zginął, zastrzelony przez sowiecki patrol.


"Profesor Wilczur" to kontynuacja "Znachora", w której odnajdziemy motywy melodramatyczne, ujęte w sensacyjno-obyczajową fabułę.

Po tragicznych przejściach wywołanych utratą pamięci profesor Wilczur wraca do swej dawnej pracy w klinice. Jednak intrygi jego dotychczasowego zastępcy Dobranieckiego doprowadzają Wilczura do takiego rozgoryczenia, iż decyduje się on, tym razem już świadomie, opuścić stolicę i zamieszkać z powrotem na wsi. Tam przeprowadza skomplikowaną operację, ale kosztem własnego zdrowia. Nad ciężko chorym ojcem czuwa zrozpaczona córka Marysia, gdy niespodziewanie przybywa żona doktora Dobranieckiego, błagając o ratowanie jej męża chorego na raka.

W powieści dobro triumfuje nad złem, nieskazitelna cnota nad ludzką małością, etos wsi nad zepsuciem miasta. Dołęga-Mostowicz pokazuje zatem świat, jakiego pragniemy, przywraca wiarę w godność człowieka.


[Wydawnictwo Zielona Sowa, 2000]