Jest to książka niewątpliwie dla chcących ją przecztać. Chcących, a jednocześnie cierpliwych. Chcących, bo zainteresowanych tematem: archeologią i badaniami przeszłości Polski. Cierpliwych, bo jest jedną z najnudniej napisanych książek Jasienicy. Sztywny, by nie rzec drewniany język. Maniera językowa literatury socrealizmu, co poniekąd zozumiałe, zważywszy na czas, w jakim powstała książka, i ogromną ilość informacji z wąskiej bądź co bądź dziedziny. Jednak jeśli chcący i cierpliwy przebrnie przez to opasłe tomisko, nie będzie żałował.

Dużo fascynującej wiedzy. I ogromna satysfakcja. Jesteśmy stąd i u siebie.