Akcja powieści rozpoczyna się po zakończeniu II wojny światowej. Młoda dziewczyna - Indianka - po śmierci babki zostaje skierowana pod opiekę sióstr zakonnych, które znajdują jej pracę w charakterze służącej w szlacheckiej rodzinie amerykańskiej. Rodzina ta jest głęboko naznaczona piętnem wojny, podczas której zginął ukochany syn, drugi stracił nogę, a wskutek leczenia i prób tłumienia bólu uzależnił się od morfiny. Członkowie rodziny są wobec siebie obojętni, nie okazują żadnych uczuć, które prawdopodobnie wygasły. Matka na siłę próbuje podtrzymywać stare tradycje i świetność rodu, a także przywrócić jedynemu żyjącemu dziecku chęć do życia. Ma jej w tym pomóc Rachel.

Powieść jest doskonałym porównaniem dwóch różnych światów: arystokracji i służby, Indian i białych Amerykanów. Jest to także protest przeciw wojnom, które pozostawiają na zawsze ślady w psychice żołnierzy, a w konsekwencji powodują ich izolację od rodzin, świata, głęboką depresję, nieumiejętność dostosowania się do nowych warunków.

Szczerze polecam tę książkę wszystkim (do czytania jednym tchem).