"Możemy cię zbudować" to powieść bardzo nierówna. Można co prawda dostrzec w niej elementy typowo Dickowskiej klimatycznej prozy, ale przez większość czasu zastanawiałem się, o co tu tak naprawdę chodzi. Doszedłem do smutnego wniosku, że autor również tego nie wiedział...

Powieść opowiada o współwłaścicielu firmy produkującej klawikordy. Pewnego dnia jego wspólnik ujawnia mu, że ma zamiar zmienić profil działalności firmy na produkcję androidów - kopii historycznych postaci. Cała późniejsza fabuła toczy się głównie wokół problemów z realizacją tegoż przedsięwzięcia, jak również wokół problemów psychicznych głównych bohaterów, gdyż ta wersja przyszłości Dicka zamieszkana jest w dużej mierze przez ofiary wszelkiego rodzaju chorób psychicznych. Jaki miało cel połączenie tych tematów - nie wiem. Bardzo trudno odnaleźć w tym jakąś myśl przewodnią. W powieści aż roi się od dziwnych, nielogicznych i niespójnych elementów, np. bohaterom nie udało się wpaść na żaden rozsądny pomysł wykorzystania androidów poza urządzeniem powtórki wojny secesyjnej z ich udziałem lub wysłaniem ich na Marsa w celu udawania osadników.

Ogólnie jest to jedna z mniej udanych powieści Dicka. Choć czytało się ją dość lekko, to nie zostawiła ona po sobie tego wrażenia, co inne książki tego wspaniałego pisarza.