“Obnażeni” (w wersji oryginalnej „Stripped” - tytuł jednej z piosenek Depeche Mode) Jonathana Millera to biblia dla każdego miłośnika twórczości brytyjskiego tria. Książka, która stanowi kompilację cytatów i wypowiedzi członków zespołu, ich przyjaciół i współpracowników, jest niewyczerpanym kompendium wiedzy na temat wzlotów i upadków grupy, zaczynając od trudnego startu (początek lat 80-tych), kończąc na przedostatnim albumie studyjnym DM – „Exciter”.

Wielka zasługa autora w tym, że czytając „Obnażonych” trudno oprzeć się wrażeniu, że wraz z członkami zespołu uczestniczymy we wszystkich wydarzeniach: pierwszych koncertach, nagrywaniu płyt, chwilach trudnych (problemy Gahana z narkotykami; powracające depresje Fletchera), radosnych (koncert w Pasaden Rose Bowl dla ponad 60 000 fanów) czy zabawnych (skłonności Martina Gore’a do przebieranek). Obserwujemy jak ewoluuje ich muzyka z każdym kolejnym albumem, jak członkowie dojrzewają muzycznie, wgryzamy się w techniczne zawiłości ich sprzętu. „Obnażonych” czyta się jednym tchem, kibicując zespołowi z wypiekami na twarzy.

Sposób, w jaki Miller napisał monografię (cytaty, cytaty i jeszcze raz cytaty), początkowo jest dość irytujący, można się jednak do niego przyzwyczaić, a nawet polubić. Autor nie bawi się w pseudonaukowe dywagacje, stara się być bezstronnym (np. przywołując recenzje zarówno entuzjastyczne, jak i te mniej przychylne dla muzyków), skupia się na faktach, co w sumie wychodzi mu na dobre. Ja w każdym razie po „Obnażonych” sięgnę z pewnością jeszcze nie raz.