Książka, pomimo że czytałam ją dość dawno, zagnieździła mi się dość dobrze w pamięci. Jest to chyba jeden z najlepszych utworów Goldinga. Dość charakterystyczny.

Grupa dzieci, uciekająca przed wojną samolotem, rozbiła się na bezludnej wyspie. Dzieci, jak to dzieci, chciały się usamodzielnić i tak zrobiły - same, zmuszone zatroszczyć się o siebie i kolegów. Na początku zabawa. Potem (według mnie) tragedia. Czas spędzony w samotności przyczynia się do wielkich zmian w życiu. Narastają konflikty, brak współpracy, chęć władania, przejęcia rządów wszelkimi możliwymi sposobami. Inaczej mówiąc, zwierzę góruje nad człowieczeństwem - "natura zwierzęca". Następstwo samotności. Walka o życie, nieustanne ucieczki, polowania. Jeden wypadek, jego następstwa odbierane z dwóch różnych punktów widzenia. Tytuł mówi sam za siebie ;].

Bardzo polecam. Książka ma jednak "to coś w sobie", potrafi pokazać, do czego jest zdolny człowiek, a tym bardziej dziecko. Jak człowiek zmienia sie w zwierzę. "Ingerencja tytułowej postaci" ma swój cel. Wystarczy przeczytać.