Bardzo wiele słyszałam o tej książce, zanim sama po nią sięgnęłam.

Od samego początku poznajemy głównego bohatera, jesteśmy z nim, dorastamy. Było mi niezmiernie przykro, iż mały Jan Baptysta jest sam, nikt nie otacza go matczyną opieką.

Realia całkowicie inne niż dzisiejsze - w takim razie zapachy też. Jan wyrasta na człowieka chłodnego, nieuczuciowego i co dla niego jest najbardziej zagadkowe - nie pachnie jak inni! Robi rzeczy obrzydliwe; rzeczy, które dla niego są wszystkim! Dla mnie jest postacią magiczną; artystą, który nade wszystko umiłował kunszt zapachu. Do tego sprytny i przebiegły. Od momentu, w którym przeczytałam cudowne dzieło genialnego Süskinda, uzmysłowiłam sobie fakt, jak wiele zapachów umyka obok nas. Jan, czując jakiś zapach, wiedział już wszystko o danym człowieku czy miejscu...