"Szepty i kłamstwa" to była pierwsza książka Joy Fielding, po którą sięgnęłam. Jakoś wcześniej niezbyt ciekawie kojarzyła mi się ta pisarka. Nie umiałam zmusić się do przeczytania żadnej z jej książek. Nie wiem, co spowodowało, że sięgnęłam akurat po tę. Może więcej czasu i brak innych lektur, może pogoda za oknem, a może jednak dość intrygujący opis na okładce?

Książka jest ładnie wydana, starannie, w twardej okładce. Druk wyraźny, dość duży, więc czyta się ją - choćby ze względów technicznych - dobrze. A dodatkowo: język autorki, wartki, żywy, często ironiczny; wnikliwe obserwacje ludzi, a co za tym idzie, świetnie nakreślone sylwetki psychologiczne bohaterów, to wszystko przyciąga do książki. Kiedy czyta się opis z okładki, ma się wrażenie, że, owszem, książka może być interesująca, bo tajemnica, bo nastrój zagadki... Ale nic nie zapowiada takiego końca.

"Szepty i kłamstwa" to opowieść o pielęgniarce, samotnej kobiecie spragnionej czyjegoś towarzystwa. Dlatego Terry decyduje się na wynajęcie domku gościnnego młodej kobiecie, z którą już wkrótce połączy ją przyjaźń. Ale czy na pewno? Autorka sugeruje jakąś tajemnicę. Coś ciemnego kryje się w życiu pielęgniarki. Może jakaś tragedia? Ale kto jest ofiarą? Zanim czytlenik dowie się tego, może jakieś sto razy pogryźć palce do krwi, bo autorka ani na chwilkę nie zdradza, nawet nie sugeruje, kto rzeczywiście jest czarnym charakterem w jej powieści. Ale uczucie zagrożenia, ciężka atmosfera, choroba są tak wyczuwalne, że niemal dotyczą nas samych. Obsesja głównej bohaterki, wszędzie węszącej spisek, udziela się i czytającemu, który z coraz większą grozą czeka na to, co nieuchronnie ma się wydarzyć. Tylko że los i wyobraźnia pisarki gotują czytelnikowi okrutną niespodziankę...