Do tej pory Mario Puzo kojarzył mi się wyłącznie jako autor słynnego "Ojca chrzestnego". Zmieniło się to po lekturze "Dziesiątej Alei".

"Dziesiąta Aleja" to saga rodzinna, z tym że już nie o mafijnej rodzinie Corleonów, ale opisująca dzieje pewnych włoskich imigrantów w Nowym Jorku w 1. połowie XX wieku. Ta książka to momentami komiczny, momentami brutalny, ale zawsze przejmujący opis rodzinnego życia na obcej ziemi. Trzeba dodać, że zaskakujaco aktualny w dzisiejszym czasie emigracji zarobkowej, kiedy to całe rodziny porzucają ojczystą ziemię, by szukać lepszego losu w innych zakątkach świata.

Zatem mamy tutaj nieudane małżeństwo, śmierć, heroiczny bój o wychowanie dzieci w nowym, surowym świecie, gdzie w codziennej walce o przetrwanie tracą znaczenie tradycyjne wartości. Lecz historia głównej bohaterki to jednocześnie dowód na to, że cierpliwość i siła charakteru mogą ocalić rodzinę, niezależnie od czasu i miejsca zamieszkania.

Jest to książka godna polecenia zwłaszcza nam - Polakom, którzy mamy tak wiele cech wspólnych z mentalnością Włochów, którzy tak samo wysoko jak oni cenimy rodzinę i pozytywne wartości w wychowaniu oraz staramy się za wszelką cenę zachować swoje rdzenne tradycje, pomimo niekiedy niesprzyjających warunków, w jakich przyszło nam żyć. Jest to książka dla każdego emigranta, który jeszcze nazywa siebie Polakiem, a nie obywatelem świata.

Polecam.