Henry James w "Daisy Miller" rysuje portret kobiecy, wzruszający, pełen staroświeckiego uroku. Daisy, młoda Amerykanka, ukazana na gruncie europejskiego towarzystwa, "wyższych sfer" z epoki wiktoriańskiej, gorszy ten świat swą swobodą i bezpruderyjnością. Czy Daisy, ta mieszanina lekkomyślności i naiwności, "bezwstydu" i niewinności, jest "przyzwoitą" dziewczyną? Problem ten gnębi narratora i równocześnie bohatera opowiadania, zakochanego w oryginalnej i pełnej wdzięku Amerykance.

[Książka i Wiedza, 1974]