Dawno czytałem tę książkę, ale jest to jedna z najlepszych pozycji, jakie mi się przytrafiły. Książka napisana swobodnym strumieniem świadomości, podobno w bardzo krótkim czasie i podobno przy użyciu jakichś używek wspomagających. Do tego można dodać, że podobno jest autobiograficzna. Trzy „podobno”, które przyczyniły się do kultowości tej książki. Ta książka jest jak filmy Mekasa, na których widzimy, jak Lennon popija piwko na grilu a wtóruje mu Yoko Ono. Nie tylko dzięki niej poznajemy największych buntowników tamtych czasów, lecz jeszcze odczuwamy tę specyficzną ówczesną atmosferę.