Jak już zaznaczyłam w tytule - Adrian i jego duchowe rozterki najbardziej smakują po latach. Pierwszy raz przeczytałam tę książkę, będąc w wieku Adriana Mola, a drugi raz - zupełnie niedawno, z tym, że czytałam już w oryginale. Przezabawne wewnętrzne monologi prowadzone przez Adriana i jego sposób rozumienia problemów dorosłych i świata polityki to chyba podstawowe aspekty, jakie budują klimat książki. Żywe, pisane prostym, zrozumiałym językiem teksty są niczym w porównaniu z przekomicznymi pierwszymi próbami literackimi Adriana.

Polecam "Sekretny dziennik..." jako książkę, do której trzeba koniecznie wrócić po latach. Fakt, że czytając książkę ryczałam ze śmiechu, ma tutaj nie mniejsze znaczenie, niż to, że Adrian odkryty po latach na nowo smakuje jak własne dzieciństwo i lata dojrzewania.