Do książki tej wracałam kilka razy. Kiedy czytałam ją po raz pierwszy, była dla mnie po prostu książką historyczno-przygodową. Umiejscowienie akcji w starożytnym Egipcie i na Bliskim Wschodzie kusiło egzotyką... Przeczytałam ją jednym tchem. Jednak przy kolejnych powrotach do niej ukazywało się stopniowo jej inne oblicze - stała się opowieścią o człowieku, który, zapatrzony w barwne fajerwerki swojej rzeczywistości, godził się na utratę czegoś najcenniejszego - najpierw miłości rodziców, potem miłości kobiety... I który o wartości tego, co utracił, przekonywał się za późno.

Urzekł mnie przy tym ton opowieści, spokojny, rzeczowy, daleki od krzyku czy narzekania - ale przepojony smutkiem.

I właśnie ten ton został we mnie długo po zamknięciu książki i pojawia się na nowo, kiedy widzę jej okładkę - mimo że minęło sporo czasu, od kiedy sięgałam po nią ostatnim razem...

Chyba przyszedł czas, żeby ją sobie przypomnieć :).