Lubię Manna za jego uporządkowanie, pedantyzm, psychologiczną wnikliwość, mocne zakorzenienie moralne, życiową mądrość, realizm, smutek, dobroć wobec świata... Lubię go również za wybór tematów.

"Pan i pies" to jedno z najpiękniejszych opowiadań, jakie czytałam. Jest to ciepła, dowcipna, refleksyjna opowieść o przyjaźni człowieka i psa. Wzajemne zrozumienie, bycie razem, wspólne odczuwanie rzeczywistości. Relacja trochę przywodząca na myśl stosunek mistrza i ucznia. Lektura wzbudza tęsknotę za przyjaźnią, w której rozumiemy się bez słów. Opowiadanie ze wszech miar godne polecenia.