Maja Plisiecka, wybitna, znana miłośnikom sztuki baletowej na obu półkulach tancerka, primabalerina słynnego teatru Bolszoj w Moskwie, ukazuje swoją długą i niełatwą drogę do sławy.

Młoda, ruda dziewczynka o żywiołowym temperamencie, zafascynowana tańcem, która wyrosła na wielką gwiazdę baletu, przez całe swe artystyczne życie prowadziła dziennik. On właśnie stał się kanwą tych wspomnień.

Czytelnik poznaje dzięki nim nie tylko olśniewający blask sukcesów, ale i ich kulisy - intrygi teatralne, zawiść, strach, podejrzliwość i zwyczajną głupotę twardogłowych urzędników od kultury. Któż z widzów, podziwiając jeszcze niedawno wspaniałe kreacje Plisieckiej w „Jeziorze łabędzim” czy „Carmen-Suicie”, wiedział o tym, ile uporu musiała włożyć artystka w zmagania z niewzruszalnym systemem sowieckiej władzy, by zaprezentować światu swój talent? A jednak udało jej się współpracować z tak znanymi mistrzami choreografii, jak Béjart czy Roland Petit, następnie zaś sama poświęciła się nauczaniu najzdolniejszych adeptów baletu. W życiu Mai Plisieckiej zawsze bowiem najważniejsza była sztuka i jej artystka pozostała wierna do dziś.

[Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 1999]