Na wykopaliskach archeologicznych w Izraelu w pochodzącym sprzed dwóch tysięcy lat grobie znaleziono plastykowy woreczek, a w nim instrukcję obsługi japońskiej kamery wideo. Analiza metodą C14 potwierdziła, że wiek papieru broszurki rzeczywiście wynosi dwa tysiące lat. Jednak opisana w niej kamera ma pojawić się na rynku dopiero za trzy lata.

Nasuwa się wyjaśnienie, że w niedalekiej przyszłości - w ciągu następnych czterech lub sześciu lat - odkryty zostanie sposób poruszania się w czasie. Naukowcy stwierdzą, że możliwy jest ruch tylko w jednym kierunku, mianowicie w przeszłość. Dlaczego człowiek, którego szczątki znaleziono w grobie, nie zważając na ryzyko wyruszył w bezpowrotną podróż? Przyczyna mogła być tylko jedna: pragnął sfilmować Jezusa Chrystusa i owo nagranie, dobrze ukryte w bezpiecznym miejscu, czeka teraz od tysięcy lat, by w końcu zabrali je stamtąd jego wspólnicy.

Do takiego wniosku dochodzą niezależnie odkrywca szczątków podróżnika, amerykański student Stephen Foxx, oraz sponsorujący wykopaliska medialny magnat John Kaun. Foxx rozpoczyna poszukiwania na własną rękę i stale udaje mu się o włos wyprzedzać milionera, choć ten ma do dyspozycji wszelkie środki i zasoby. Gdy wreszcie do gry włącza się również Watykan, sytuacja staje się krytyczna, gdyż Kościół nie jest zainteresowany pokazaniem nagrania z Jezusem publiczności.

Tajemnica - tyle możemy zdradzić - zostanie na koniec wyjaśniona, lecz zupełnie inaczej, niż spodziewali się wszyscy uczestnicy wydarzeń.

[Solaris, 2004]