Czymże więc są w końcu te wszystkie przykłady "obcych śladów", które w takiej obfitości zdążyłem już przytoczyć? Przyznaję lojalnie:
część z nich - mimo najlepszej mej woli dotarcia do możłiwie autentycznych, pierwszych źródeł informacji - okazać się może tylko humbugiem. I od tego wyroku nie będzie już odwołania. Pewną część z nich z kolei przedstawiciele poszczególnych dyscyplin naukowych uznają zapewne za zjawiska, które bez reszty są już wytłumaczone (...)
A wreszcie istnieje z pewnością i taka część przytoczonych przypadków, których - nie ma co tu ukrywać - nie da się ani sprowadzić do oszustwa, ani w jakikolwiek sposób wytłumaczyć. Które - przy obecnym stanie wiedzy - pozostaje nam tylko (że użyję wyrażenia Goethego) "spokojnie szanować". (...)

Świat przemienia się w istną Alicji krainę czarów. Staje się znów pełen zaskakujących niespodzianek, wciąż niewyjaśnionych zagadek i czekających na odkrycie i rozwiązanie tajemnic. Intrygujący, podniecający i - przez to właśnie - jakże ponętny i piękny!*



---
* Lucjan Znicz: "Katastrofa tunguska..." , KAW, Gdańsk 1982, str. 325.