Iwona Kordzińska-Nawrocka przedstawia w swojej pracy niezwykle interesującą, pogłębioną antropologicznie wizję japońskiej kultury miłości dworskiej, połączoną z próbą nowego odczytania jej estetycznego rytuału. Lektura książki pozwala czytelnikowi na prześledzenie opsiywanych zjawisk w sposób dynamiczny - miłość dworska jest dla autorki nie tylko konstruktem literackim, złożonym z metafor, epitetów i eufemizmów, tematem licznych listów, ale także składnikiem szczególnego rytuału, jako zespołu zachowań sytuujących się na skrzyżowaniu etyki, estetyki oraz etykiety dworskiej, wyraziście przypisanych do kalendarza przyrody i jej znamion przemijania. Literacki materiał do analizy stanowią najwybitniejsze dzieła klasycznej literatury japońskiej, takie jak "Taketori Monogatari" (Opowieść o zbieraczu bambusów), "Ise monogatari" (Opowieści z Ise) czy "Genji monogatari" (Opowieść o księciu Genjim). Szczególnie dzisiaj literacka podróż w głąb czasu, ku japońskiej epoce Heian (VIII-XII w.), może stać się dla czytelnika zaproszeniem do uniwersalnej refleksji nad miłością jako źródłem piękna i ponadczasowym toposem kultury.

[Wydawnictwo TRIO, 2005]